مهارت های لازم برای گویندگی ✔️ + بررسی انواع گویندگی

مهارت های لازم برای گویندگی:

عناصر زیادی برای گویندگی عالی وجود دارد: شخصیت‌های جذاب، حس قوی مکان و داستانی هیجان‌انگیز که فقط سه مورد را نام ببریم.

با این حال، بدون یک راوی داستان‌گوی خوب که همه آنها را به هم گره بزند، نسخه کتاب صوتی داستان می‌تواند خراب شود.

یک گوینده عالی می تواند به خواننده کمک کند خود را در یک داستان گم کند، زیرا به لطف قدرت صدا و استعداد بازیگری خود می توانند حال و هوا را القا کنند، حس مکان را ایجاد کنند، خنده را برانگیزند و کل ماجرا را زنده کنند.

معمولاً وقتی کلماتی را در یک صفحه می خوانیم، همه این کارها را خودمان انجام می دهیم.

انگار داریم توی سر خودمان فیلم می‌گیریم.

در واقع، با مهارت های لازم برای گویندگی و خواندن یک داستان با صدای بلند برای ما، آنها نه تنها به خاطرات خوش ما از معلمان مدرسه و والدینی که با داستانی ما را در هیجان نگه می دارند، استفاده می کنند، بلکه خاطرات ما را به عنوان یک گونه زنده می کنند.

یکی از مهارت های لازم برای گویندگی در آموزشگاه فنان داشتن صدای قوی و رسا است که از قدیم سنت بوده است.

برخی از محققان بر این باورند که تا اواخر قرون وسطی، برای اکثر مردم عادی بود با صدای بلند برای خود بخوانند و خواندن در سکوت یک استثنا بود تا یک قاعده.

اگرچه این موضوع هنوز در محافل دانشگاهی مورد بحث است،اما امروزه برای برگزاری جشن ها در همه محافل علی الخصوص دانشگاه نیازمند یک گوینده خوش ذوق و کاربلد می باشیم.

راویان وگویندگان کتاب های صوتی تنها آخرین تجسم در صف طولانی قصه گویان هستند که در طول تاریخ به عقب برمی گردند.

مهارت های لازم برای گویندگی یک داستان

گویندگی یکی از ارکان مهم شغل ها به حساب می آید و همان طور که اشاره کردیم در همه موردها گویندگی داریم مانند

سخن رانی مجالس ، گویندگی اخبار ، و گویندگی داستان و…..

که در این جا به مهارت های لازم برای گویندگی داستان اشاره می کنیم.

از کاری که انجام می دهند لذت می برند:

ما مناظر را خلق می‌کنیم، تصور می‌کنیم که شخصیت‌ها چگونه به نظر می‌رسند و انحرافات خود را به نحوه صحبت آنها اضافه می‌کنیم.

خواندن یک داستان می تواند نوعی خودهیپنوتیزم باشد و این واقعیت که اصلاً عبارت “گم شده در یک کتاب خوب” وجود دارد گواهی بر آن است.

وقتی یک کتاب خوب شما را مصرف می‌کند، می‌تواند باعث شود حس زمان و آنچه در اطرافتان می‌گذرد را از دست بدهید.

داستان شما را به جای دیگری می برد و دنیای روزمره شما با تئاتر سوسوزن تخیل شما جایگزین می شود.

این که از یک راوی و گوینده بخواهید همه اینها را برای شما بسازد و صدای خود را در ذهن شما جایگزین کند، به نظر کار سختی است.

به خصوص به این دلیل که آنها باید نه تنها شما بلکه هر کس دیگری را که ممکن است اتفاقاً به کتاب گوش دهد نیز متقاعد کنند.

فقط از گوش دادن به آنها باید مشخص شود که از گفتن داستان لذت می برند.

اگر گوینده نتواند از داستانی که می‌خواند لذت ببرد، لذت بردن از آن برای خواننده نیز دشوار خواهد بود.

هیچ کس نمی خواهد به یک صحنه مبارزه بی شور و شوق گوش دهد.

راوی های بزرگ می توانند مخاطب را تحت یک طلسم نگه دارند و او را به سفری احساسی در اوج و فرودهای داستان ببرند.

شخصیت ها و صحنه ها باید از صفحه (یا از بلندگوها) خارج شوند. شور و شوق راوی بخش بزرگی از چیزی است که آن را زنده می کند.

یک بیان گر عالی:

هنگامی که راوی کلمات خود را کم بیان می کند، می تواند تنبل و بی هوش باشد.

از سوی دیگر، وقتی کسی بیش از حد بیان می‌کند، می‌تواند موضوع را باورنکردنی، بی‌حرکت و غیرطبیعی به نظر برساند.

یک راوی عالی می تواند تعادلی بین این دو افراط پیدا کند و سبک آنها را در صورت لزوم متناسب با نیازهای داستان تنظیم کند.

(با خواندن همه این نکات باید مشخص شود که یک راوی حرفه ای قبل از اینکه حتی به ضبط آن فکر کند، مدتی را صرف شناختن و جزییات کتاب می کند.)

از این نظر، آنها هیچ تفاوتی با بازیگری ندارند که نمایشنامه‌ای را می‌خواند و تمرین می‌کند تا زمانی که احساس کنند شخصیت‌ها و نحوه بازی آنها را در هر صحنه درک می‌کنند.)

قدم زدن بصری:

یک گوینده خوب می‌داند چه زمانی باید یک ثانیه بیشتر مکث کند تا کلمات غرق شوند و چه زمانی باید دیالوگ را در صحنه اکشن سرعت بخشد.

این نفس‌ها و مکث‌های کوچک حسی انسانی به شخصیت می‌افزایند یا به توصیف یک صحنه چاشنی می‌بخشند.

شما می توانید خود را در لحن های هیپنوتیزمی پاتریک فرالی غوطه ور کنید که به شیوه ای متخصص توضیح می دهد که تنفس چگونه باید باشد.

در این مرحله شایان ذکر است که افراط در آن («هم زدن آن» عبارتی است که اغلب استفاده می شود) چیزی است که راوی حرفه ای کارکشته همیشه آگاهانه از آن اجتناب می کند.

مهارت های لازم برای گویندگی